Կար-չկար մի տղա, որն ամբողջ օրը սրան-նրան ձանձրացնում էր իր հարցերով: Հարցեր տալն, իհարկե, վատ բան չէ, ընդհակառակը, հարցասիրությունը գովելի է, բայց վատն այն էր, որ այդ տղայի հարցերին ոչ ոք չէր կարողանում պատասխանել:
Ասենք, գալիս էր ու հարցնում.
— Ինչո՞ւ դարակները սեղան ունեն:
Մարդիկ զարմանքից աչքերը չռում էին, կամ էլ հենց այնպես պատասխանում.
— Դարակները նրա համար են, որ նրանց մեջ որևէ բան դնեն, օրինակ՝ սպասք, դանակ, պատառաքաղ և այլն:
— Ես գիտեմ՝ ինչի համար են դարակները, բայց ինչո՞ւ դարակները սեղան ունեն:
Մարդիկ թոթվում էին ուսերը և հեռանում:
Մի ուրիշ անգամ նա հարցնում էր.
— Ինչո՞ւ պոչը ձուկ ունի:
Կամ թե՝
— Ինչո՞ւ բեղերը կատու ունեն:
Տղան մեծանում էր, բայց շարունակում էր ինչուիկ մնալ, և այն էլ՝ ոչ թե սովորական, այլ՝ թարս ինչուիկ: Մեծանալուց հետո էլ նա դիմում էր բոլորին զանազան հարցերով: Պարզ է, որ ոչ ոք չէր կարող պատասխանել նրա հարցերին: Բոլորովին հուսահատվելով՝ թարս ինչուիկը տեղափոխվեց մի սարի գագաթ, իր համար խրճիթ շինեց և այնտեղ հնարում էր նոր-նոր հարցեր: Հնարում էր, գրում տետրի մեջ, իսկ հետո շատ էր չարչարվում, որ գտնի դրանց պատասխանները: Ամբողջ կյանքում նա այդպես էլ երբեք չգտավ իր հարցերի պատասխանները:
Եվ ինչպե՞ս գտներ, եթե նրա տետրում գրված էր. «Ինչո՞ւ ստվերը բարդի ունի: Ինչո՞ւ ամպերը նամակ չեն գրում: Ինչո՞ւ նամականիշները գարեջուր չեն խմում»:
Աստիճանաբար նրա մորուքն աճեց, մի երկա՜ր մորուք դարձավ: Հարցասերը չէր էլ մտածում այն սափրել. դրա փոխարեն նա նոր հարց էր հորինում. «Ինչո՞ւ մորուքը դեմք ունի»:
Երբ նա մահացավ, մի գիտնական ուսումնասիրեց նրա կյանքը և զարմանալի հայտնագործություն կատարեց. պարզվեց, որ այդ ինչուիկը սովոր էր գուլպաները թարսերես հագնել և այդպես էլ հագնում էր իր ողջ կյանքում: Հենց այդ պատճառով էլ մինչև վերջ չսովորեց ճիշտ հարցեր տալ:
Հապա նայիր քո գուլպաներին, ճի՞շտ ես հագել:
Հարցեր և առաջադրանքներ
- Դեղինով նշված բառերն առանձնացրո՛ւ և բացատրական բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր: Թոթվել-թափ տալ թոթափել թափահարել, զանազան-մեկը մյուսից տարբեր իրար ոչ նման, խրճիթ-հողածածկ կտուրով գյուղական հասարակ փոքրիկ տուն հյուղ:
- Քո կարծիքով ինչո՞ւ էր Ինչուիկը տարօրինակ հարցեր տալիս: Որովհետև նա ուզում էր շատ բան իմանալ:
- Քեզ համար ի՞նչն է ձանձրալի: Ինձ համար ձանձրալի է, որ ես տանը երկար եմ մնում:
- Փորձի՛ր պատասխանել Ինչուիկի հորինած հարցերին:
ա. — Ինչո՞ւ դարակները սեղան ունեն:-որովհետև դրակով սեղանը հարմար է:
բ. — Ինչո՞ւ ձուկը պոչ ունի:-որովհետև երբ ձուկը պոչ չունենա կսատկի:
գ. — Ինչո՞ւ բեղերը կատու ունեն:-որովհետև կատուն երբ բեղեր չունենար իրեն ձանձրալի կլիներ:
դ. — Ինչո՞ւ ամպերը նամակ չեն գրում:-որովհետև ամպերը կենդանի չեն:
ե. — Ինչո՞ւ մորուքը դեմք ունի:-որովհետև երբ ծերանում ես մորուք ես ունենում:
- Տեքստից դուրս գրի՛ր բարդ բառեր և օգտագործելով նրա մասերը՝ նոր բառեր կազմի՛ր: Հարցասիրություն-հարց-սեր, հարցատեր, հարցագիրք, հարցադրել- թթվասեր, սիրառատ, սիրափունջ, սիրաշունչ: Պատառաքաղ-պատառ-քաղ, լեղապատառ, պատառաձև-քաղհան: Տեղափոխվել-տեղ-փոխվել, տեղադրել, տեղահանել-փոխարինել, փոխաբերական: Նամականիշներ-նամակ-նիշ, նամակագիր, նամաբեր-թվանիշ, բարձրանիշ: Հայտնագործություն-հայտ-գործ, հայտագիր, նորահայտ-գործարար, գործազուրկ: Թարսերես-թարս-երես, պարզերես:
- Դուրս գրիր ինչպիսի՞ հարցին պատասխանող ածականները: Զանազան, սովորական, թարս, նոր-նոր, աստիճանաբար, զարմանալի, ճիշտ, երկար, վատ:
- Գտի՛ր գոյականները, նրանց հատկանիշներ՝ ածականներ ավելացրու: Չարաճճի տղա, հետաքրքիր հարցեր, երկաթյա դարակներ, շականակագույն սեղան, խելացի մարդիկ, երկնագույն աչքեր, ապակե սպասք, սուր դանակ, փոքրիկ պատառաքաղ, փարթամ պոչ, փշոտ ձուկ, խորամանկ կատու, ալիքաձև ամպեր, երկար նամակ, քառակուսի տետր, վախեցնող ստվեր, բարձր բարդի, սառը գարեջուր: